Na The Voice, Ajax en de Tweede Kamer: wat nu?
- Miriam Zwaan
- 13 mei
- 1 minuten om te lezen
Sociale veiligheid is geen hype. Het is geen trend.
Het is de basis.
Toch zie je het patroon keer op keer: er moet eerst iets ontploffen ā in de media, op sociale media ā voordat er Ć©cht geluisterd wordt. Of er wordt een extern onderzoek gestart, een commissie ingesteld, een rapport gepresenteerd⦠en dan?
Dan wordt het stil.
Als vertrouwenspersoon zie ik het dagelijks: grensoverschrijdend gedrag gaat vaak niet over ƩƩn incident, maar over een cultuur. Over wat nĆet wordt gezegd. Wat we normaal zijn gaan vinden. Wat onder het tapijt wordt geveegd.
Mensen willen veilig kunnen werken. Punt. En dat begint bij preventie ā niet bij crisismanagement
achteraf.
Wat ik organisaties wil vragen: wie zijn jullie medewerkers als niemand kijkt? Mag je twijfelen? Mag je nee zeggen? Wordt er geluisterd als iemand zich uitspreekt?
Een vertrouwenspersoon is geen symptoombestrijder. Ik ben een luisterend oor, een gids in een lastig proces, soms een signaalgever. Maar vooral ben ik een mens die andere mensen helpt om hun stem te vinden ā en gehoord te worden. En het liefste voordat het escaleert.
En ja, dat is soms spannend. Want veiligheid vraagt lef. Van de persoon die zich uitspreekt, maar óók van de organisatie die wil luisteren.

Wil je werk maken van een Ʃcht veilige werkcultuur? Het begint bij een gesprek. Laten we dat samen voeren. Bel, mail of stuur me een bericht. Ik sta naast je.
Comments